سفر نامه

سفر، آن هم با یک وسیله ی شخصی، مزیت ها و زیبایی های خاص خود را دارد. این مطلب، بیشتر از آنکه یک سفر نامه باشد، یک تجربه نامه است. قبل از سفرم به ترکیه، جستجوی زیادی بر روی اینترنت کردم، سفرنامه ها، اکثرا عاری از تجربیات افراد بود. اکثرا به معرفی جاهای دیدنی و یا معرفی غذا ها پرداخته بودند. به همین دلیل، تصمیم دارم ، متنی را برگرفته از تجربیات و دیده هایم و همچنین اصطلاحات رایج در ترکیه را ، بر روی این پست قرار دهم.

قبل از انجام سفر، در مورد کاپتاژ ، کارت ماشین و گواهینامه ی خودرو، مطلبی را باید عرض کنم. در مراجعات شما به دفاتر کانون جهانگردی، وقتی از مسئول مربوطه سئوال می کنید، آیا فردی غیر از مالک خودرو، می تواند در خارج از ایران رانندگی کند، با این جواب روبرو میشوید : نه، مگر اینکه کارت خودرو، علاوه بر نامه مالک فعلی، به نام کمک راننده نیز ثبت گردد که این کار، علاوه بر هزینه ی ثبتی ( وکالت ) ، هزینه ی جانبی از قببیل کارت اضافی خودرو، به همراه دارد. پیشنهاد من این است، کاری به کارت ماشین ( بین المللی ) اضافی نداشته باشید، در صورتیکه مالک خودرو، در داخل خودرو حضور داشته باشد، منعی برای رانندگی ندارید و به راحتی می توانید تنها با یک گواهینامه ی بین المللی که در حاضر هزینه ای در حدود ۶۴ هزار تومان دارد، به راحتی رانندگی کنید.

اولا ، قبل از هر کاری، اگر گوشی شما، دارای سیستم عامل اندروید است، برنامه ی چمدان را از بازار دانلود کنید. این برنامه، علاوه بر گزینه ی های پیشنهادی جالبی که دارد، مدت زمان مانده به سفر و اقلام چک نشده را برایتان لیست و آلارم می کند.

 ساعت ۱۰ شب، به اتفاق دوستان از اهر به سمت مرز بازرگان حرکت کردیم. تقریبا ساعت ۴ صبح بود که وارد گمرک بازرگان شدیم، کمی پایین تر از گمرگ بازرگان، پمپ بنزینی وجود دارد، تقریبا ۱۰۰ متر پایین تر، بنزین را سر ریز پر کردیم. وداع چند روزه ی ما با بنزین ۷۰۰ تومانی ایران بود، به گمرک برگشتیم. در ورودی گمرک ، از ما در مورد کاپتاژ خودرو پرسیدند، مدارک و پلاک کاپتاژ را مورد بررسی قرار داده، و اجازه ی ورود دادند.

در اینگونه سفرها، بهتر است کیف یا پاکتی مختص مدارک کاپتاژ خودرو، کارت ماشین بین المللی، گواهینامه ی بین المللی راننده و کمک راننده را اختصاص داده و آنرا در جایی راحت و قابل دسترسی چون داشبورد خودرو قرار دهید. بهتر است کپی مدارک فوق را نیز در جایی دیگر داشته باشید.

وارد گمرک بازرگان شدیم، مسیری در حدود دو کیلومتر را طی کرده و به مرز ایران و ترکیه رسیدیم. انتظار داشتیم در حدود یک ساعت ، در گیت ایران و ترکیه منتظر باشیم. بهتر است در این مرحله، گوشی خود را خاموش کنید ( جهت جلوگیری از هزینه های رومینگ )

اگر نیاز به دستشویی و سرویس بهداشتی دارید، در این مرحله، رفع حاجت نمایید 😀 ، چرا که تا ساعاتی دیگر، در آن سوی مرز ها، برای استفاده از سرویس بهداشتی گمرک ترکیه، باید ۱ لیر ( معادل ۱۵۰۰ تومان ) بپردازید. البته در پمپ بنزین های ترکیه، در صورتیکه ، خرید بنزین داشته باشید، از سرویس بهداشتی ( تمام برقی 😀 ) و کارواش، به صورت رایگان بهره خواهید برد.

یه نفر راننده در کنار خودرو ، می ماند، در اول، خودرو ها باید به صورت موازی ( یک سمت خودرو های سواری و سمت دیگر خودرو های مسافربری و توری ) پشت یکدیگر پارک خواهند نمود. تا چند دقیقه ی دیگر فردی، به همراه یک سگ، جهت بازرسی خودرو، وارد می شود. نیازی به باز کردن در یا صندوق خودرو نیست. سگ، بو می کشد و چنانچه مشکلی ( مواد مخدر ) نبود، رد می شود.

 من و دوستم، جهت ورود از گیت، وارد قسمت ساختمان گمرک شدیم، در ابتدا برای خروج از ایران، برای هر فرد ( شهریور ۹۳ ) مبلغ ۲۶ هزار تومان + ۱ هزار تومان، به شعبه ی داخل گمرک ( بانک ملی ) واریز فرمائید. شماره حساب آن، بر روی فیش های گذاشته شده بر روی پیشخوان بانک ، مهر شده است. یعنی سه فیش هر کدام با مبلغ ۲۶ هزار تومان و یک فیش با مبلغ ۳ هزار تومان ( چون سه نفر هستیم ) ، واریز خواهد شد. بعد از واریز، فیش ها به همراه پاسپورت و شخص خود مسافر، به دفتر کنترل گذرنامه، رجوع و مهر خروج می زنید. یک فرد نظامی با درجه ی گروهبان یک، مسئول کنترل فیش و ثبت بلامانع بود، ساعتی که ما وارد مرز بازرگان شده بودیم، ساعت مناسب و کم ترددی بود. بنابراین چنانچه قصد دارید، شخصی و بدون تور ، وارد ترکیه شوید، بهتر است طوری تنظیم کنید که در این ساعت در مرز بازرگان باشید.

هر سه ، در صف گیت ورودی به حائل وسط گمرک ایران و ترکیه ایستادیم. با بررسی بارکد صفحه ی دوم پاسپورت، و مهر خروج، وارد گیت میانی شدیم. در گیت میانی که از دیواره های آهنی و توری ساخته شده، وارد شده و وارد ساختمان گمرک ترکیه شدیم. در این مرحله ی راننده باید سراغ خودرو برود. جهت بازرسی خودرو در گمرک ترکیه. گیت ورودی ترکیه نیز، چند دقیقه زمان می برد و با درج مهر آن، وارد ترکیه و همین ابتدا فروشگاه مجهز مشروبات الکی به قیمت تعاونی 😀 برپاشده است.

اگر اهل مشروبات الکی ( به جز آبجو یا همان بیرا “Bira” در زبان ترکیه ) هستید، بهتر است از همین محل خریدتان را انجام دهید. با دریافت پاسپورت، مثل فروشگاه های تعاونی ایرانیان، با قیمت پایین تر از داخل شهر، می توانید خریدتان را انجام دهید. در کنار این فروشگاه، سرویس بهداشتی گمرک ترکیه هست که باید جهت استفاده از آن، ۱ لیر ( یا به زبان ترکیه ای ها ، یک تله Tele  ) بپردازید. بعد از بازرسی خودرو ( بازرسی صندوق عقب، موتور خانه و داخل خودرو در حد سطحی ) ، نوبت به بررسی مدارک خودرو رسید.

چنانچه برایتان مقدور بود، حتما قبل از ورود به ترکیه و چند روز قبل ، خودرو را بیمه بین المللی فرمایید. چرا که بیمه ی مستقر در گمرک ، در مواقعی شلوغ، زمان بر و یا بسته هست.

اصطلاح Sigorta یعنی بیمه، بر ورودی دفتری نقش بسته بود.نیم ساعتی منتظر ماندیم، مسئول مربوطه که یک جواب ترک بود، آمد و با دریافت ۷۰لیر یا ۷۰ تله، برگه ی Sigorta یا همان بیمه را چاپ و تحویل ما داد. بیمه را به گیت گمرک تحویل داده و خودرو، به خاک ترکیه وارد شد. مستقیم حرکت کردیم و به درب زنجیری نزدیک شدیم. مامور مسلح ترک، کارت ماشین و گواهینامه بین المللی را خواست، بعد از بررسی آن و عودت مدارک، در کشویی باز و اجازه ی ورود داده شد.

اکنون وارد جاده ی آسفالت یک دست و زیبای ترکیه شده ایم. بزرگراهی زیبا، تر و تمیز، با آسفالتی مثل آینه ! باید مسیر زیر را دنبال می کردیم.

به محض ورود به خاک ترکیه، چون دوستم بیخواب بود، قرار شد من رانندگی کنم. نکته ی بسیار مهمی که باید در نظر داشته باشید، اینکه در ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلومتر اول خاک ترکیه و حتی در داخل شهرها، سگ های ولگرد زیادی وجود دارد، حال، چه سگ ولگرد یا سگ خانگی، در هنگام رانندگی، بسیار دقت کنید. متاسفانه در خاک ترکیه، با سرعت ۱۲۰Km بر ساعت، با سگی تصادف کردم که حاصل آن تیکه تیکه شدن سپر جلویی ماشین شد ! البته سگ نمرد ! خیلی خیلی ناراحت کننده بود برام، یه خودروی مسافرتی و توریستی، آن در هم در دیار غربت، با آن وضع و ظاهر و چندین مسئله ی دیگر، چاره ای نبود، به راهمان ادامه دادیم تا رسیدیم شهر ارزوروم Erzurum ( تلفظ )

شهر Erzurum ( جهت مشاهده ی تصاویر از شهر ارزوم، به این لینک مراجعه کنید ) ، در فاصله ی ۳۱۴ کیلومتری مرز ایران هست. شهری زیبا، با بافت شهری نسبتا خوب، به یک نمایندگی خطوط تلفن همراه ودافون ( Vodafone ) مراجعه کرده و ۳ خط ودافون خریداری کردیم. برای مجموع سه خط وودافون به همراه ۳ بسته ی اینترنت یک گیگابایتی + مکالمه ۹۹۹ دقیقه رایگان ( داخل ترکیه )  + پیامک ( ۹۹۹ پیامک داخل ترکیه ) ۱۶۵ لیر ( tl  ۱۶۵ ) پرداخت کردیم. خطوط ترکیه با ۰۰۹۰ و خطوط وودافون با پیش شماره ۵۴x شروع می شود. جای شما خالی، دانلود با سرعت  ۱۰ مگابیت بر ثانیه ( تقریبا ۲ مگابایت بر ثانیه؛ آپدیت برنامه ی فیس بوک بر روی تبلت، ۲۴ مگابایت در عرض ۱۰ ثانیه ) ، سرعت وبگردی بالا، فیس بوک آزاد، توییتر آزاد، یوتوب آزاد، Google App آزاد، عضویت در یاهو با پسوند Yahoo.com.tr که توسط رمز OTP خطوط ترکیه انجام میگیرد بدون دخالت سرعت گیرهای VPN! چه لذتی دارد. انگار سوار هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ هستید !

در طول مسیر، تمام نرم افزار های موجود بر روی تبلت و گوشی ها را آپدیت و به روز سانی زدیم. با خیال راحت آپدیت اندروید بزنید !

پیشنهاد ویژه : خطوط Turkcell یا Vodafone ترکیه، گزینه ی مناسبی برای افرادی که تماس های زیادی با ایران دارند، نیست. هزینه ی پیامک و مکالمه با ایران ، بسیار بالاست.  هزینه مکالمه در داخل ترکیه، مناسب است. اما جهت تماس با ایران و یا خارج از ترکیه، پیشنهاد نمی شود. پیشنهاد من این است، اگر به طور مداوم به ترکیه و یا سایر کشور ها سفر دارید، یک سیم کارت بین المللی World Sim Card بگیرید. تقریبا ۹۵ هزار تومان ، می توانید از این لینک، جهت خرید اقدام نمایید.

اما چنانچه، تصمیم به خرید سیم کارت فوق ندارید، قبل از مسافرت، امکانات مربوط به استفاده از SKYPE یا VIBER را در ایران و خانواده ی خود، آماده سازی کنید. واقعیت این هست، روی خطوط تلفن همراه ترکیه، سرعت اینترنت، به حدی بالاست که به راحتی می توانید با وایبر یا اسکایپ ، تماس با کیفیت تصویری با ایران و یا هر جای دنیا داشته باشید.

علاوه بر تمام مشکلات فوق، قابل ذکر است، تمام گوشی های داخل ترکیه، در سیستم مخابرات ترکیه ثبت شده می باشند. استفاده از هر گوشی دیگری که به غیر از کشور ترکیه خریداری شده باشد، نیاز مند ثبت و اخذ اجازه از شرکت ارتباطی آن می باشد. بعد از خرید سیم کارت، پیامی برای شما، از طرف شرکت ارائه دهنده ی خدمات، خواهد آمد. با عنوان : Yasal uyarı ، که به شما اخطار می دهد، گوشی شما، جهت استفاده در داخل ترکیه مجاز نمی باشد، سریعا به محل خرید سیم کارت مراجعه نمایید. سیم کارت شما بعد از ۶۰ روز مسدود خواهد شد. بنابراین باید، در این مدت، به همراه قوطی گوشی، به محل خرید سیم کارت مراجعه کرده و با ارائه ی مدرک اقامت یا کارت دانشجویی، درخواست ثبت گوشی خود را دهید. این کار مستلزم پرداخت مبلغ ۱۲۰ لیرترکیه می باشد. این کار به جهت جلوگیری از قاچاق گوشی موبایل به ترکیه انجام میگیرد. جهت حمایت از وارد کننده و تولید کننده ی داخلی.

اما پیشنهاد ساینا :

در موقع خرید و فعالسازی سیم کارت، نگران سایز سیم کارت خود نباشید، سیم کارت های Vodafone همزمان در حالت معمولی و میکرو ارائه می گردد. چنانچه کناره های آنرا جدا کنید، به حالت میکرو تبدیل می شود. کیت سیم کارت، به مانند کیت سیم کارت های ایران نیست. به صورت ظریف کار شده و امکان برش و تبدیل آن به سیم کارت نانو جهت استفاده بر روی گوشی های Apple، به راحتی ممکن می باشد. با خرید سیم کارت و صرف صبحانه، به راه خود ادامه دادیم.

مسئله ی مهم دیگری که باید مد نظر داشته باشید، کشور ترکیه ( هم دولت، هم ملت ) ، به زبان ترکی استانبولی، اهمیت بسیاری می دهند. حتی در مراجعات ما، وقتی دوستم، مهندس نوریزاده، جهت خرید گوشی LG G2 آنرا به صورت ال جی، جی تو خواست، فروشنده، با کمال ادب ، از ما خواست، ائل جی ، جی ایکی بگوییم ( ایکی؛ iki ، در زبان ترکی، به معنای عدد ۲ می باشد ) . این قاعده، شدیدا بر روی تابلو های راهنمای شهری و غیر شهری تاثیر گذار بوده است. چنانچه به تابلو توجه کنید ، دو گزینه وجود دارد، یکی مسیر مستقیم به سمت Sivash با تلفظ سیواش ( شهر سیواش، مقصد بعدی ) و مسیر سمت راست، به مرکز شهر که در زبان ترکی استانبولی Şehir Merkezi (با تلفظ شئهیر مرکزی، لینک تلفظ ماشینی )نوشته می شود. تمامی تابلوها، تنها به زبان ترکی استانبولی نوشته شده است. بنابراین بهتر است تعدادی اصطلاحات رایج در تابلو ها را از جمله مورد فوق الذکر به خاطر داشته باشید.

مطلب خوب دیگری که در تابلو ها، و به صورت سراسری، رعایت شده است، جمعیت شهر و ارتفاع آن از سطح دریا قید می شود. کلمه ی nüfus با تلفظ نوفوس ( تلفظ ماشینی ) به معنای جمعیت و Rakım با تلفظ راکم شبیه تلفظ راکیم ( تلفظ ماشینی ) به معنی ارتفاع ( از سطح دریا ) آورده شده است.

در هنگام رانندگی، به چراغ قرمز های راه ها که در وردی و خروجی شهر ها و اول کمربندی ها گذارده شده، دقت کنید. قانون دور به سمت راست در ترکیه و یا دور زدن از تقاطع و انتهای بلوار ها، معنی ندارد. جهت دور به سمت راست، چراغی جداگانه تعبیه شده است. همانطور که در ایران، ما بین چراغ سبز تا قرمز شدن، چند ثانیه چراغ زرد روشن می شود، در ترکیه علاوه بر ترتیب گفته شده، وقتی تایم چراغ قرمزی تمام می شود، قبل از سبز شدن، چند ثانیه، چراغ زرد رنگ آن روشن می شود تا راننده، آماده ی حرکت شود.

به سمت Erzıncan ( ائرزینجان ) حرکت کردیم. قرار شد ناهار را در این شهر، صرف کنیم. سه پرس کباب فوق، به همراه نوشیدنی، جمعا ۲۸٫۵TL ( تلفظ : ایرمی سئکیز بوچوک؛ Yırmı sekız buçuk ؛ بوچوک به معنای نیم می باشد” ؛ تقریبا ۴۰ هزار تومان )، البته در شهر های اطراف، غذاها به نسبت آنکارا و آنتالیا، یک الی دو لیر گرانتر هستند. برای مثال، سه پرس غذای ما در آنکارا، بیشتر از ۲۰ لیر ( ۳۰ هزار تومان ) ، نشد. اما در شهر های اطراف، نرخ ها، مبلغی بالاتر می باشد.

قابل توجه رستوران ها و غذاخوری های ایرانمان : فرهنگ جالبی که در اکثر نقاط ترکیه وجود دارد و البته بهتر است در ایران نیز پیاده و فرهنگ سازی شود، چیزی به نام تهیه ی فیش وجود ندارد. در ورود به غذاخوری ها، هر چقدر خرید و خورد و خوراک داشته باشید، فاکتوری درون جعبه ای شیک قرار داده شده و مقابل میز شما گذارده می شود، آن هم در پایان غذا و بعد از صدا زدن گارسون، کارگر و یا هر فرد دیگر، مبلغ غذا را در داخل جعبه قرار می دهید، و چنانچه مبلغی باید پس داده شود، در داخل جعبه قرار داده و بر روی میز شما برمیگردانند. اخذ وجه دستی از مشتری را، بی احترامی به مشتری قلمداد می کنند.

به سمت سیواش ( Sivaş ) حرکت کردیم، شهری زیبا، پر تردد و سر سبز، یک پارک زیبا کنار یک مقر نظامی دارد، در ابتدا قصد داشتیم، شب را در سیواش بمانیم، داخل شهر دوری زدیم، پیچیدیم به پمپ بنزین ( Petrol ) برای خرید بنزین.

توجه داشته باشید، در ترکیه، برای خرید بنزین، باید معادل مبلغ بخواهید. برای مثال، بگویید ( ۲۰۰ لیرا بنزین ایستئریز ) به معنای، به مقدار ۲۰۰ لیره بنزین می خواهم ، اینکه بگویید فلان لیتر یا باک پر، کاربرد ندارد. بنابراین قبل از رسیدن به نازل، فضای خالی باک بنزین خود را از روی آمپر بنزین، بررسی و تخمین بزنید.

اما، مهمترین بخش مسئله ی بنزین در ترکیه، مبلغ آنست 😀 ، تقریبا برای یک باک پر، چیزی در حدود ۶۰۰ هزار تومان خواهید پرداخت. قیمت بنزین در ترکیه، متفاوت است، در برخی مناطق ۵tl و در برخی مناطق دیگر ۵,۱tl ، معمولا در ورودی پمپ ها، قیمت های سوخت ها، لیست می شود.

مسئله ی مهم دیگر، انتخاب نوع بنزین است، سیستم سوخت خودرو های ایرانی، بر روی بنزین با اکتان ۹۵ تنظیم شده است. البته اکثر مسئولین نازل ها، با بررسی پلاک خودرو و حتی بوییدن درب باک بنزین متوجه نوع بنزین می شوند. ولی بهتر است اشاره ای داشته باشید.

امتیاز پترول ها در ترکیه ، به صورت پایلوت در اختیار چند شرکت معتبر داخلی و خارجی از جمله PB، Shell و چند شرکت معتبر دیگر می باشد.

این شرکت ها، پترول های مجهز، زیبا و با امکاناتی را آماده و به شهروندان ترکیه، اجاره می دهند. رنگ بندی، طراحی، مدل و نمای پمپ شرکت ها، یکنواخت، زیبا و کامل است. سرویس بهداشتی اکثر پترول ها، در داخل فروشگاه و بوفه ی داخل پمپ بنزین ، طراحی و جاسازی شده است. استفاده از سرویس بهداشتی و کارواش، برای مشتریان مجانی، و بدون پرداخت کوچکترین مبلغی، منظور گردیده است.

قانون خوبی که در تمام پترول های ترکیه رعایت می شود، بعد از سوخت رسانی، برگه ای چاپی که بر روی آن، تلفن، آدرس، مشخصات جغرافیایی، برند پترول به همراه مبلغ و میزان سوخت نقش بسته، تحویل شما داده می شود. پیشنهاد می کنم این برگه ها را نگه دارید. در ادامه متوجه خواهید شد چرا ؟!

بعد از خرید سوخت، در کارواش پترول، با سیستم های هوشمند و مکانیزه، خودرویمان را شصت و شو دادند. در خروجی پترول شیر آبی وجود داشت، جهت پر کردن بطری ها، به آنجا مراجعه کردم. آب سیستم لوله کشی شهری ترکیه، قابل شرب نیست. در این هنگام، یکی از خودرو های عبوری که حامل خانواده بود، کنار جاده نگر داشت و با ایما و اشاره به من می گفت اون آب قابل شرب نیست. فقط برای شستشو و تمیز کاری، استفاده فرمائید. فرهنگ و دوست داشتنی که سالهاست در ایران رنگ باخته و کسی ، دیگری را دوست ندارد !

برای هر مصارفی به جز شصت و شو، باید از جاهایی که برای فروش آب در بسته های مختلف، تعبیه شده، آب خریداری کنید. قیمت یک آب معدنی بزرگ، تقریبا ۱tl می باشد.

به مسافر خانه ای مراجعه کرده و اطاقی سه تخته خواستیم. یکی از مسئولین هتل، با کمال خوشرویی، ضمن عذرخواهی از بابت پر بودن تمامی اطاق ها، ما را به سمت هتل ملی سیواش راهنمایی کرد.

در مراجعه به هتل، استفاده از اصطلاحات ODA ، Kat را به یاد داشته باشید. Oda به معنای اطاق، و Kat به معنای طبقه ، Kahvaltı به معنای صبحانه است.

طی تماسی که با هادی، یکی از دوستانمان در آنکارا داشتیم، مقرر شد شب را در آنکارا باشیم، بنابراین مجبور بودیم بدون وقفه و استراحت، به مسیر خود ادامه دهیم.

در طول مسیر، مزرعه های متعددی وجود داشت. مزارع هندوانه و خربزه در نزدیکی آنکارا، و با آن زرق و برق؛ هوا رو به تاریکی بود. ولی ایستگاه های فروش هندوانه و خربزه، با چینشی بسیار زیبا و ماهرانه، در کنار هر ایستگاه فروش، ژنراتوری جهت تولید برق ، کارگذاری شده است. از طریق این ژنراتور، به طریقی نورپردازی می کنند، انگار صحنه ی فیلمبرداری یکی از برنامه های تلویزیونی است! چنان زیبا، دقیق و پرنور.

در ترکی استانبولی، به خربزه، کاوون | Kavun ( در زبان ترکی آذربایجانی، قوهون یا کؤهون) گفته می شود. طعم بسیار شیرین و دلچسبی دارد. در کنار یکی از ایستگاه های فروش هندوانه، پارک کردم. پیاده شدیم. فروشنده، در طرف دیگر اتوبان، که ایستگاه مجزایی بر پا کرده بود، با دیدن ما، به سرعت خود را رساند. تشنه بودم، در اول، آب خواستم. اشاره کرد آب خنک در آن یکی ایستگاه موجود است. دو هندوانه خرید کرده و بعد از نوشیدنه آب، به سمت ماشین برگشتم. چیزی که در تمام ایستگاه های فروش هندوانه، نظر مرا جلب کرد، همگی به اتفاق پرچم کشورشان را بر بالای ایستگاه ، به صورت تر و تمیز، بلند کرده بودند. حتی در داخل شهر، در اکثر آپارتمان ها، پرچم ترکیه از پنجره آویزان بود. علاقه ی عجیبی به این پرچم دارند.

تقریبا ۴۰ کیلومتر مانده به آنکارا، به پمپ بنزین | پترول | Petrol پیچیدم، فروشنده ( مسئول نازل ) ، که با چهره ی خسته و خواب آلود من روبرو شده بود، مارا به قهوه ای دعوت کرد. چیزی که دلم میخواست چای بود. چای خواستم و او با اشاره ای به سمت یک اطاق، راهنمایی کرد. فلاکس را برداشته و به اطاق رفتم.

آب داغ حاضر ( kaynar su | کاینار سو |  ) ، چای کیسه ای ، قند، کبریت، قهوه، آب خنک در اطاقی جهت مشتریان، به صورت رایگان، فراهم گردیده است. آبی نوشیدم، فلاسک چای را پر و به ماشین برگشتم.

توجه داشته باشید قند ( Şeker | شئکئر |  ) موجود در ترکیه ، جهت مصرف چای، به طریقی که ما ایرانیان عادت داریم، مناسب نیست. حتما با خود قند به همراه داشته باشید. در ترکیه، دو عدد قند را داخل استکانی حل و آن را با ناریج می نوشند. به همین خاطر، این نوع قند، برای نوشیدن ، خوب نبود.

وارد آنکارا شدیم. شهری بسیار شیک، زیبا، پر نور ، ساعتی که ما وارد آنکارا شدیم، ۱۲ شب بود. هادی، در میدان Kızıl Ay منتظر ما بود. فرهنگ رانندگی در ترکیه، بسیار بالاست، چیزی به نام حرکت بر روی خطوط وجود ندارد. حرکت بین لاین ها، با سرعت مناسب و فاصله ی مناسب، این قانون نا نوشته ی ترکیه هست. در آن مدت طولانی که در ترکیه سپری کردیم، به تعداد روز هایی که آنجا بودیم، صدای بوق خودرو نشنیدیم. انگار تمام رانندگان حاضر در خیابان، فامیل و برای یک خانواده هستند، انگار باهم قرار هست جایی مسافرت بروند. پشت سر هم، بدون اعتراض، بوق، چراغ بالا پایین کردن؛ اگر کسی قرار است، لاین خود را عوض کند، از ۲۰۰ متر مانده، چراغ راهنما را می زند و از راننده ی پشت سری خود اجازه میگیرد. احترام به دیگر رانندگان، حرف اول را میزند. به حدی خوب رانندگی می کنند، ناخودآگاه، این قانون مدرن و زیبا، بر رانندگی ما نیز تاثیر گذاشته بود. رانندگی ملایم، بی دردسر، بدون گاز و ترمز اضافی !

بعد از نیم ساعتی، به میدان Kızıl Ay رسیدیم. دقایقی منتظر هادی بودیم. این میدان، واقع در شیک ترین منطقه ی آنکارا است. البته از نظر من، هیچ تفاوتی بین مناطق شیک و مناطق حاشیه ای آنکارا نیست، امکانات و زیبایی، بدون تبعیض در تمام مناطق و خیابانهای آنکارا، گسترانده شده است. چراغ های زیبا، با نور بالا، با جلوه ی بسیار زیبا، تابلو های بزرگ با طراحی مدرن و شیک، ساختمان های هم ردیف، هم سطح ، بدون جزئیات اضافی، پیاده رو های سنگ فرش شده، جدول های تمیز …

خیابان ، جای تردد خودرو ست، وقتی چراغ برای عابر پیاده، قرمز هست، هیچ احدی وارد خیابان نمیشود. در کنار جداول، منتظر سبز شدن چراغ، برای رد شدن از خیابان، شاید این ها، یه مسائل پیش پا افتاده و عرفی در ایران نیز باشد، و گفتن این ها اضافی، ولی واقعا در ایران اینطور نیست. همیشه دنبال جلو افتادن و سریع رد شدن از هر جایی که باشد هستیم. زرنگ بازی در میاریم، سیاست بازی و خلاصه دست به هر کاری می زنیم تا گلیم خود را سریعتر از دیگران، از آب بیرون بکشیم. نظم موجود در خیابان های آنکارا، دقیقا عین نظم موجود و فرهنگ موجود در میان عابرین پیاده است.

هتل Mina 1 ، هتلی بود که هادی برای ما رزو کرده بود. هتلی شیک و در فاصله ی ۱۰۰ متری میدان، با کادر بسیار مودب، جوان و خوش برخورد. چنانچه سفری به آنکارا داشتید، پیشنهاد می کنم در این هتل، اقامت داشته باشید. شب را ، در هتل استراحت کرده و برای صبحانه به واحد غذاخوری هتل، مراجعه کردیم. بر روی میزی بزرگ، مربا، کره، پنیر، گوجه فرنگی، تخم مرغ، زیتون سبز و زیتون سیاه، خیار، آب داغ، چای، پودر قهوه به همراه نان، پهن شده است، هر کس، به هر مقداری که بخواهد، بر میدارد و سراغ میز خود می رود ! پرسنل هتل، جهت راحتی مشتریان، وارد سلف نمیشوند، مگر در مواقعی که زنگ را بفشارید و آن ها را صدا کنید.

ساعت ۷:۴۵ دقیقه الی ۱۰:۳۰، زمان صبحانه، تعیین شده است. هتل مجهز به اینترنت بی سیم ( وای فای ) و رمز آن در داخل واحد ها، بر روی گوشی تلفن، درج شده است. سرعت بسیار بالا و بدون قطعی !

همه ی این موارد بالا، جز تعاریف هتل های ما نیز هست. چیز غریبی نیست. اما در بحث کیفیت و پایداری کیفیت خدمات، واقعیت چیز دیگریست.

نظافت خودرو ها، بالاخص تاکسی ها، بسیار بالاست . با توجه به رایگان بودن خدمات کارواش، بهترین استفاده را می کنند. تاکسی های شیک، مدل بالا، علاوه بر مدل های سدان ( صندوق دار )، مدل های اس یو وی یا همان شاسی بلند، نیز در ناوگان تاکسی رانی ترکیه، فعالیت می کنند.

 با این حال، خدمات ناوگان عمومی مسافر بری، بسیار فعال و با نظم بالا، خدمات رسانی می کنند.

خودروی های تک سرنشین، خیلی کم دیده می شود. با نظر به قیمت بنزین، و البته سطح فرهنگ عمومی و اجتماعی شهروندان، انتظار این مسئله را نیز داشتیم.

---

مسیر بالا، مسیر منتهی به پارک Kuğulu می باشد. مسیری بسیار زیبا، کمی شلوغ ولی دلنشین. در چند جای این مسیر، افرادی از گروه های خاص مشغول نوازندگی و خواندن هستند. این جو زیبا، هیچ وقت با صدای بوق ماشین به هم ریخته نشد. انگار، بوق تمام خودرو ها، از بیخ کنده شده است ! در چند جای مسیر، خانم و دخترانی حقیقتا زیبا، با گارمان و یا آلات موسیقی کوچک، جو زیبایی را ساخته بودند ( حال از روی کسب در آمد یا صرفا نمایش هنر ) .

 حتما قبل از مراجعه به پارک fıçı یا Toborg تهیه کرده و در گوشه ای از پارک، نوش جان فرمائید. بعد از نیم ساعتی نشستن در پارک، تصمیم به خروج از پارک گرفته شد. حدودا ۳۰۰-۴۰۰ متر، از پارک فاصله گرفته بودیم که فردی دستش را بر روی شانه ام گذاشت، تعجب کردم، چون تمام دوستانم جلوتر از من بودند.

برگشتم، دیدم نوجوانی تقریبا ۱۶-۱۷ ساله، گوشی بلوتوث مرا، که در پارک جا مانده بود، برایم آورده است. خیلی برای من جالب بود، بعد از آن فاصله، چطور …. !؟

---

مسیر بعدی ما، دانشگاه Haceteppe است. البته، در نام، یه دانشگاه، شما یک شهرک زیبا ، با تمام امکانات به روز تصور کنید. در ورودی دانشگاه، کارت دانشجویی هادی  + کارت ماشین را تحویل داده و وارد دانشگاه شدیم. مسیری در حدود نیم کیلومتر را رفتیم تا به ساختمان های اصلی دانشگاه و دانشکده ها برسیم. استخری زیبا، بر بالای تپه، خودنمایی می کرد.

در این دانشگاه، به زبان های Türkçe / İngilizce / Fransızca / Almanca ( آلمانی ، فرانسوی ، انگلیسی و ترکی ) تدریس می شود. تاریخ تاسیس دانشگاه، ۸ جولای سال ۱۹۶۷ میلادیست.

رئیس دانشگاه ، آقای Prof. Dr. A. Murat TUNCER و نوع دانشگاه، یک دانشگاه دولتی متشکل از ۱۴ دانشکده، ۱۴ موسسه، ۲ دبیرستان، ۱ هنرستان، ۶ مرکز فنی و حرفه ای و نزدیک به ۴۵ واحد، مرکز تحقیقات و فن آوری و کاربردی، می باشد. ۳۶۱۱۲ دانشجو و در حدود ۳۵۰۰ استاد عضو هئیت علمی دارد.

روز یکشنبه، روز تعطیلی دانشگاه بود. خانواده های دانشجویان ، برای دیدن دانشجویان، وارد پلاژ و پارک جنگلی داخل دانشگاه شده بودند. از نکات قابل توجه این دانشگاه، می توان به این نکته اشاره کرد، دانشجویان می توانند مراسم عروسی خود را در داخل دانشگاه بر پا دارند. همه ی امکانات برای آنها، فراهم شده است. دو یا سه مورد عروسی دیدیم در یک ساعتی که داخل دانشگاه بودیم.

جهت مشاهده ی تصویر مسیر برگشت از دانشگاه به داخل شهر، کلیک کنید.

---

 

در اکثر خیابان های آنکارا، و در کنار بوفه ها و تعدادی فروشگاه ها، قسمتی برای شارژ گوشی تعبیه شده است. یک سکه ی ۱ لیره ای وارد صندوق می کنید، یکی از درگاه های شارژ، بسته به مدل گوشی شما را ، فعال خواهد کرد. می توانید گوشی خود را ، به طور کامل شارژ نمایید.

سطل شیشه های قابل بازیافت، در طرح شیشه ( جالب و زیبا ) ، یه طرف آن مختص شیشه ها و بطری های شیشه ای بدون رنگ و طرف دیگر آن، مختص بطری ها و شیشه های رنگی

 

بازار لباس در ترکیه، به نسب ایران، اوضاع خوبی دارد.

برای مثال، در تصویر ” کت های مارک دار ” کت اسپورت گوشه ی پایینی، سمت چپ ” که ۹۹ لیر قیمت زده، یعنی تقریبا ۱۵۰ هزار ت ، در ایران، برای مهندس رشیدی، ۴۵۰ هزار تومان خرید کرده بودیم. بقیه ی اجناس را تخمین قیمت بزنید ، هر لیر ۱۴۵۰ تومان ایران !

---

 

خوشمزه ترین بخش این سفرنامه : ساندویچ های مک دونالدز و خوراک Foie Gras، قیمت مناسب، بسیار بسیار خوشمزه ، در محیطی شیک ، خنک و زیبا، با یک موزیک لایت، جای شما خالی …

شرکت مک دونالد دارای بزرگترین فروشگاه‌های زنجیره‌ای فست فود در سراسر دنیا است. این شرکت با فعالیت در ۱۱۹ کشور روزانه دارای ۶۸ میلیون مشتری است. تاریخ آغاز به کار این شرکت به ۱۹۴۰ باز می‌گردد، وقتی که برادران ریچارد و موریس مک دونالد در کالیفرنیا اولین رستوران خود را راه‌اندازی کردند.

تصمیم آنها به استفاده از “سیستم خدمات رسانی سریع” در سال ۱۹۴۸ پایه و اساس شکل‌گیری رستوران‌های فست فود در آینده را رقم زد. البته این سیستم دو دهه پیش از این توسط رستوران زنجیره‌ای وایت کسل (white castle) مورد استفاده قرار می‌گرفت اما عرضه غذا در زمانی کوتاه با مک‌دونالد شناخته شد.

دفتر مرکزی این شرکت در ایالت ایلینویس ایالات متحده واقع شده است. بر اساس آمار موسسه اینتر‌برند در سال ۲۰۱۱ مک‌دونالد با ارزش سهامی معادل ۳۵,۵۹۳ میلیون دلار و ۶% رشد نسبت به سال ۲۰۱۰ به عنوان ششمین برند تجاری برتر در دنیا شناخته شد.

البته از مدتی پیش، رنگ لوگوی مک دونالد در حال تغییر به رنگ سبز می باشد. شعبات حاضر در ایران نیز، شعبه و فروشگاه رسمی مک دونالدز نیستند.

---

قیمت گوشی موبایل در ترکیه، به جهت کیفیت مناسب آن، بالاست ، برای مثال گوشی آیفون ۵س در ایران زیر دو میلیون ولی در ترکیه بالاتر از دو میلیون، قیمت گذاری شده است. با این حال، قیمت لوازم جانبی گوشی از قبیل قاب، هندزفری و سایر تعلقات، پایین تر از ایران است. قاب طلایی آیفون ۵س که در ایران ۴۰-۵۰ هزار تومان است، در ترکیه ۱۰ الی ۱۵ لیر می باشد.

البته، از یکی از شهروندان ترکیه، شنیدم، چنانچه از برخی فروشنده های رسمی وودافون و یا ترکسل، خرید گوشی داشته باشید، علاوه بر قیمت مناسب، یک سیم کارت رایگان نیز هدیه می دهند. من ، با چنین مکانی روبرو نشدم، اما اگر چنین برنامه ای داشته باشند، مقرون به صرفه است.

چنانچه بخواهید در ترکیه و برای مدتی طولانی زندگی کنید، بهتر است از ترکیه، خرید گوشی انجام دهید. ثبت و تایید سازی IMEL کد گوشی های خارج از ترکیه، زمان بر و هزینه بر می باشد.

---

تکمیل خواهد شد.